Metdehond.nl

(deel 1)

Na 10 dagen nemen we een verrassend moeilijk afscheid in La Soupeze. We gaan onderweg naar de Alpen. Nog geen idee waar – maar dat zien we wel. We vertrekken aan het einde van de avond, omdat er extreme hitte wordt voorspeld. Gezien wij geen airco hebben in de Lupo betekent dit dat we ’s nachts moeten reizen, voor zowel Luna als onszelf. Bij Chamonix wordt het warm, bloedheet: tegen de 40 graden. Hier gaat de weg echter omhoog (en bij Martigny weer omlaag). We komen uit in Saas Grund, op een camping op 1500m hoogte. De mooiste camping waar ik in mijn leven ben geweest, in een prachtig dal met uitzicht over de Dom de Mischabel. De camping is aan een riviertje gelegen.

De volgende dag is een rustdag, het weer valt wat tegen en we gaan via de Simplonpas naar Domodossola, in Italië. Lopen over de markt vindt Luna altijd leuk, maar in Domodossola is het eigenlijk weer te warm. Het is altijd iets…

De dag hierop maak ik met Luna, zonder mijn vrouw, een flinke trektocht rondom de Mattmarksee tot 2600m hoogte. Hier draaien we om, en doet Luna me voor het eerst echt verbaasd staan. We staan voor een enorm blokkenveld, waar we doorheen moeten navigeren. Het pad loopt ergens en ik durf redelijk uit te sluiten dat ze de wegmarkeringen kan zien (verweerde wit-rode streepjes), en soms kan ik ze zelfs niet eens vinden. Maar mijn kleine heldin vindt zonder twijfel iedere keer het juiste pad. Ik denk dat ze dit op geur doet, en ze zal het later nog vaker doen. Vervuld van een vreemde soort trots lopen we door, zodat we na een tocht van een uur of zes de auto weer bereiken. Haar conditie is enorm, ze geniet en is vandaag goed te besturen. Het enthousiasme is beter te kaderen en omdat ik veel sneller loop zonder Marlies (sorry schat) past ons tempo beter bij elkaar. Bergaf moet ik soms zelfs voor haar inhouden.

We gaan ook naar Zermatt, met de Gornergratbahn naar Gornergrat.

Direct na terugkomst in Nederland gaan we even langs bij mijn schoonouders. Luna lijkt bang te zijn dat we haar achterlaten of iets dergelijks: ze kruipt in de auto, waar ze deze vakantie zoveel uren in heeft doorgebracht.

Onze Luna was al vroeg een echte waterrat. Vanaf dat we haar kennen eigenlijk. In haar eerste winter dook ze op de Renderklippen de vennetjes in, baggerend door sneeuw en ijs. Het maakte haar niet uit. Regelmatig liep ze over Bussloo met de ijspegels op de borst. We hadden maar 1 regel: als het koud is, dan sturen wij haar niet het water in. Maar ze mag dan nog steeds kiezen om zelf het water in te gaan. En ja, dat doet ze!

Luna heeft ook de hond van vrienden van ons leren zwemmen. Hij wilde nooit zwemmen, maar de aanblik van een stok in het water die door een ander werd opgehaald was té verleidelijk.

Dit was in het voorjaar van 2009, waarin we bezig waren met het plannen van onze zomervakantie. Ook deze zou volledig in het teken van Luna staan: we gaan naar La Soupeze, een speciale hondencamping in Frankrijk.

Camping La Soupeze is gelegen op ongeveer 1000km van ons huis, aan een riviertje op de grens van de Dordogne en de Haute-Vienne in een heuvelachtig en bebost landschap. De camping bestaat uit een groot glooiend veld waar de honden los mogen lopen, een bar met veldje er omheen waar de honden ook los mogen lopen. Verder is er een bos op de camping en uiteraard een veldje voor een stuk of 8 kampeerders. Iedereen hier is hondenliefhebber en de honden lopen dan ook heerlijk los door elkaar heen en vermaken zich opperbest.

Wij vermaken ons erg goed met Marco en Tamira, Ton & Gré, Klaas en Grietje en een aantal andere gasten. ’s Avonds lekker kaarten, koude biertjes drinken en de honden de honden laten.

Luna blijkt een dame te zijn die weet wat ze wil. Ze is verliefd op Max (een enorme Leonberger van Marco en Tamira), maar zij bepaald wat er wel of niet gebeurd. Ook blijkt Luna totaal gestoord te zijn. Het is bloedheet, en zwart als ze is blijft ze gewoon midden in de zon liggen. Tamira haalt haar regelmatig uit de zon, omdat ze het te heet vindt (het is ook 38 graden). Later leren we dat Luna uiteindelijk vanzelf opstapt, een plekje in de schaduw zoekt, wat drinkt en dan weer in de zon gaat liggen.

We gaan met Luna ook naar het Centraal Massief: ploeteren door de hoge begroeiing, spelen in de riviertjes en genieten van de vrijheid. Op de terugweg wordt Clermont-Ferrand bezocht. Het is heet in de stad, maar Luna vindt mensen altijd leuk en bijna alle mensen vinden Luna leuk, vooral als ze uit de fonteinen wil drinken.

2009 is een topjaar voor Luna. In de winterperiode gaan we heel veel naar buiten, veel naar Bussloo of gebieden dichter in de buurt. Ook gaan we wekelijks naar de hondenclub “Lunadogs”. We doen gehoorzaamheidscursus met haar en vinden de club zelf ook wel gezellig. Later gaan we zelfs combisport doen met Luna, waardoor we twee dagen per week bij de hondenclub zitten. Dit is erg goed voor haar spieropbouw en conditie. Ook mag ze af en toe met mij mee hardlopen. We hebben uitgebreide knuffelsessies met Luna op het kleed, waar ze zich heerlijk aan ons overgeeft en zich lekker laat knuffelen of masseren.

Met Koninginnedag gaan we voor het eerst kamperen met Luna, op een kampeerboerderij. We hebben de week hiervoor een nieuwe tent, stoelen en dakkoffer gekocht voor de zomer, en die gaan we nu uittesten. Wij in de ene slaapcabine, Luna in de cabine naast ons. Ze is inmiddels een hele dame, ongeveer 28kg. Het kamperen is heerlijk gezellig. Het is een beetje onwennig manoeuvreren in de tent en lastig over dingen heen stappen, maar het gaat.

22 november 2008

10 dagen geleden is Luna gesteriliseerd. Ze heeft dus vrij weinig gedaan deze tijd. De sterilisatie ging goed, maar wat was ze zielig. Omdat ze erg suf was en de eerste dagen geen trap mocht lopen zijn we bij Jan en Maria gebleven. Bij het uit de auto stappen deed ze een zacht kreuntje. Nu ik dit schrijf zijn we 6 jaar verder – en dit zijn de enige kreuntjes die ze ooit in haar leven heeft gedaan uit pijn. Ze likt af en toe aan de hechtingen, maar niets om ons zorgen over te maken. Gister is ze op controle geweest en alles was goed. En dat is maar goed ook, want vandaag mag ze voor het eerst in haar leven naar het buitenland: naar Winterberg. We hebben mazzel dat Luna dol is op autorijden: ze gaat naar Emmeloord, Apeldoorn, Bussloo, Heijen en allerhande losloopgebieden, maar vandaag moet ze 2x 300km in de auto liggen. Maar de beloning is groot: een lange wandeling met de roedel door sneeuw die dikker is dan dat zij groot is. Als een waar sneeuwmonster stort ze zich er in, ze heeft dit nog nooit gezien. Er ligt 60 cm sneeuw op de Kahler Asten en ze doet er alles aan om een witte labrador te worden. Duiken in de sneeuw, happen in de sneeuw en heel veel plassen door het opeten van de sneeuw. Ze lijkt de tijd van haar leven te hebben, duidelijk genietend van onze aanwezigheid. Ze is ’s avonds moe maar voldaan. Vandaag is waarschijnlijk de kiem gelegd voor haar liefde voor bergen en sneeuw.

Hoe lief Luna ook lijkt te zijn, ergens in deze periode heeft ze haar stoffen bench gesloopt, een ov-chipkaart opgegeten, de post te grazen genomen en een telefoon kapot gebeten. Niet haar schuld: we hebben haar kennelijk te lang alleen gelaten. Ze blijft onveranderd lief, onze altijd vrolijke, blije doos als we thuiskomen.

28 oktober 2008

Marlies en ik spelen dagelijks met Luna: we verstoppen dingen, rollen de bal heen en weer en doen trekspelletjes. Marlies is redelijk veel thuis omdat ze studeert. Ik ben redelijk veel weg vanwege mijn werk. Als ik op reis ben wordt Luna ziek. Of het toeval is of niet zullen we nooit weten, maar het is iedere keer wel het geval. We dragen Luna nog iedere dag de trap op en af. Dit omdat ons gezegd is dat het niet goed is voor pups om trap te lopen tot ze 1 jaar oud zijn. Vandaag gaat Luna voor de tweede keer naar de dierenarts. Ze weegt 23,5kg en wordt echt te zwaar om te dragen, met name voor Marlies. Onze dierenarts vindt het geen probleem als ze traploopt, als het maar gecontroleerd gebeurt. Bovendien kan ze vanaf deze leeftijd ook loops worden en ik heb geen zin om een loopse hond te dragen. Vanaf vandaag mag ze dus traplopen: iets wat ze bijzonder goed blijkt te kunnen en wat een competentie is die haar de rest van het leven goed uit zal komen.

25 september 2008

Vandaag maakt Luna voor het eerst kennis met de nieuwe dierenarts, in Arnhem aan de Huissensestraat, vlak bij ons huis. Onze dierenarts is een fantastische man, een hondenliefhebber die de nodige dosis rust uitstraalt. En koekjes geeft. Wat hij ook doet, Luna vindt het geweldig. Ze wordt gewogen en weegt nu 21kg. Ze heeft een iets scheve hoektand en we kopen daarom een keiharde KONG-bal voor haar, op aanraden van de dierenarts. De eerste dagen sleept ze deze bal continu mee. Dat is ook precies de bedoeling: ze moet hier zoveel mogelijk mee spelen, zodat de tand recht groeit onder druk van de bal. De bal is zwaar en stuitert goed en Luna maakt hiermee een goede indruk op de onderbuurvrouw. Ze blijkt de bal te horen rollen, maar zegt er geen last van te hebben.