Maand: februari 2021

(deel 1)

Na 10 dagen nemen we een verrassend moeilijk afscheid in La Soupeze. We gaan onderweg naar de Alpen. Nog geen idee waar – maar dat zien we wel. We vertrekken aan het einde van de avond, omdat er extreme hitte wordt voorspeld. Gezien wij geen airco hebben in de Lupo betekent dit dat we ’s nachts moeten reizen, voor zowel Luna als onszelf. Bij Chamonix wordt het warm, bloedheet: tegen de 40 graden. Hier gaat de weg echter omhoog (en bij Martigny weer omlaag). We komen uit in Saas Grund, op een camping op 1500m hoogte. De mooiste camping waar ik in mijn leven ben geweest, in een prachtig dal met uitzicht over de Dom de Mischabel. De camping is aan een riviertje gelegen.

De volgende dag is een rustdag, het weer valt wat tegen en we gaan via de Simplonpas naar Domodossola, in Italië. Lopen over de markt vindt Luna altijd leuk, maar in Domodossola is het eigenlijk weer te warm. Het is altijd iets…

De dag hierop maak ik met Luna, zonder mijn vrouw, een flinke trektocht rondom de Mattmarksee tot 2600m hoogte. Hier draaien we om, en doet Luna me voor het eerst echt verbaasd staan. We staan voor een enorm blokkenveld, waar we doorheen moeten navigeren. Het pad loopt ergens en ik durf redelijk uit te sluiten dat ze de wegmarkeringen kan zien (verweerde wit-rode streepjes), en soms kan ik ze zelfs niet eens vinden. Maar mijn kleine heldin vindt zonder twijfel iedere keer het juiste pad. Ik denk dat ze dit op geur doet, en ze zal het later nog vaker doen. Vervuld van een vreemde soort trots lopen we door, zodat we na een tocht van een uur of zes de auto weer bereiken. Haar conditie is enorm, ze geniet en is vandaag goed te besturen. Het enthousiasme is beter te kaderen en omdat ik veel sneller loop zonder Marlies (sorry schat) past ons tempo beter bij elkaar. Bergaf moet ik soms zelfs voor haar inhouden.

We gaan ook naar Zermatt, met de Gornergratbahn naar Gornergrat.

Direct na terugkomst in Nederland gaan we even langs bij mijn schoonouders. Luna lijkt bang te zijn dat we haar achterlaten of iets dergelijks: ze kruipt in de auto, waar ze deze vakantie zoveel uren in heeft doorgebracht.

Onze Luna was al vroeg een echte waterrat. Vanaf dat we haar kennen eigenlijk. In haar eerste winter dook ze op de Renderklippen de vennetjes in, baggerend door sneeuw en ijs. Het maakte haar niet uit. Regelmatig liep ze over Bussloo met de ijspegels op de borst. We hadden maar 1 regel: als het koud is, dan sturen wij haar niet het water in. Maar ze mag dan nog steeds kiezen om zelf het water in te gaan. En ja, dat doet ze!

Luna heeft ook de hond van vrienden van ons leren zwemmen. Hij wilde nooit zwemmen, maar de aanblik van een stok in het water die door een ander werd opgehaald was té verleidelijk.

Dit was in het voorjaar van 2009, waarin we bezig waren met het plannen van onze zomervakantie. Ook deze zou volledig in het teken van Luna staan: we gaan naar La Soupeze, een speciale hondencamping in Frankrijk.

Camping La Soupeze is gelegen op ongeveer 1000km van ons huis, aan een riviertje op de grens van de Dordogne en de Haute-Vienne in een heuvelachtig en bebost landschap. De camping bestaat uit een groot glooiend veld waar de honden los mogen lopen, een bar met veldje er omheen waar de honden ook los mogen lopen. Verder is er een bos op de camping en uiteraard een veldje voor een stuk of 8 kampeerders. Iedereen hier is hondenliefhebber en de honden lopen dan ook heerlijk los door elkaar heen en vermaken zich opperbest.

Wij vermaken ons erg goed met Marco en Tamira, Ton & Gré, Klaas en Grietje en een aantal andere gasten. ’s Avonds lekker kaarten, koude biertjes drinken en de honden de honden laten.

Luna blijkt een dame te zijn die weet wat ze wil. Ze is verliefd op Max (een enorme Leonberger van Marco en Tamira), maar zij bepaald wat er wel of niet gebeurd. Ook blijkt Luna totaal gestoord te zijn. Het is bloedheet, en zwart als ze is blijft ze gewoon midden in de zon liggen. Tamira haalt haar regelmatig uit de zon, omdat ze het te heet vindt (het is ook 38 graden). Later leren we dat Luna uiteindelijk vanzelf opstapt, een plekje in de schaduw zoekt, wat drinkt en dan weer in de zon gaat liggen.

We gaan met Luna ook naar het Centraal Massief: ploeteren door de hoge begroeiing, spelen in de riviertjes en genieten van de vrijheid. Op de terugweg wordt Clermont-Ferrand bezocht. Het is heet in de stad, maar Luna vindt mensen altijd leuk en bijna alle mensen vinden Luna leuk, vooral als ze uit de fonteinen wil drinken.